Ontmoet Jeroen!

Hoi hoi, ik ben Jeroen (44 jaar) en sinds kort naast Roos jullie SPIbelt ambassadeur. Sinds 1999 ben ik in het bezit van een ICD, wat voor mij het einde betekende van mijn wielercarrière. Na jaren gedwaald te hebben en zoekende naar een vervangende sport ben ik in 2005 uitgekomen bij het hardlopen.
Die ICD heb ik gekregen nadat er hartritme stoornissen bij mij ontdekt waren. Hartritmestoornissen die door de cardiologen niet te verhelpen zijn en van dermate aard dat die ICD mij beschermen moet wanneer er één voortdoet.

En dan nu het lopen van marathons. Ik hoor het menig man aan mij vragen, “Je mag geen topsport meer bedrijven en dan wel het lopen van een marathon. Dat kan dan wel!?”
Daar volgt dan een heel uitleg van mij op als antwoord op de vraag. Hier is dan mijn strekking dat ik in het hardlopen niet kan en hoef te winnen maar eerder heerlijk ontspannen bezig ben. Er is dan geen inspanningsstress en prestatie druk. Ondertussen ben ik 9 keer aan de Rotterdam Marathon begonnen en heb er 7 uitgelopen, waarbij mijn snelste tijd 3:41 uur is. Naast Rotterdam heb ik ook 2 internationale Marathons gelopen. In 2015 in Valencia en in 2016 in Minneapolis.

Sinds mijn 8^e marathon van Rotterdam start in 2014 ben ik in het bezit van mijn SPIbelt en tot op heden heeft deze mij bij iedere loop vergezeld. Zelfs in mijn trainingen ben ik nog nooit in de steek gelaten.

Zeker nu ik in de voorbereiding ben van mijn 12^e marathon kan ik zeker niet meer zonder mijn SPIbelt. Als ik aan mijn duurlopen ga beginnen stop ik een aantal gelletjes tussen de lussen en neem ik mijn telefoon mee in de waterafstotende pocket. Indien nodig stop ik mijn auto sleutel er ook gewoon nog bij, er is immers ruimte zat. Op deze manier ben ik verzekerd dat wanneer het nodig is ik mijn energiebehoefte aan kan vullen of om hulp kan vragen.

Naast mijn voorbereidingen op de marathon ben ik door de week ook druk met het lopen. Ik geef training aan lopers bij mijn vereniging in Rotterdam. Lopers die net als ik bezig zijn voor hun evenement. En of dat nu een marathon is of een lokale 5km loop maakt mij niets uit. Iedereen sport op zijn niveau en doet wat hij of zij aan kan. Het belangrijkste is dat zij net als ik lekker sporten. En als ze komen voor advies of gewoon met een vraag zal ik ze zo goed mogelijk antwoord geven.

Zo, jullie hebben mijn verhaal gelezen en weten nu wie ik ben. Ik ga nu mijn spullen bij elkaar pakken en aantrekken om heerlijk een stukje te gaan lopen in de omgeving. De voorbereiding op de Marathon van Rotterdam hebben hun hoogste punt gehad. Nu nog even aftellen naar 9 april. Wie weet komen jullie mij tegen op de Marathon beurs als ik, op vrijdag 7 april na 16 uur, mijn nummer ga halen.

Tot ziens en een stevige BOX

Jeroen

Laatste week #RM17

Tja, daar doe je het allemaal voor. De voorbereidingen, trainingen en al die KM ‘Lope te lope!’ zouden wij hier in Rotterdam zeggen. Niet zo maar een klein stukje maar gewoon een ‘Fijn pleuris end’. Het mooie van dit alles is dat ik er zelf voor gekozen heb en niemand mij dwingt om dit te doen. Vroeger had ik het dan over een mooie sportdag beleven. Een sportdag waarbij ik op voorhand al weet waar de man met de hamer verstopt staat. En hoeveel ik ook train en hoe hard ik ook mijn best doe hij weet mij altijd feilloos in de lopers massa te vinden. Gelukkig heb ik nog een week te gaan om mij mentaal voor te bereiden. Vandaag mijn laatste groepstraining gegeven, en morgen mijn looptrainer 3 examen doen.

Zenuwen heb ik nog niet echt voor het examen en ook voor mijn missie van volgende week heb ik die nog niet. Die zenuwen komen pas aan het einde van de week als ik mijn nummer ga halen en over de expo struin langs de vele standjes met loop gerelateerde spullen. Daar waar jullie mij dan ook wellicht tegen kunnen komen op de stand van SPIbelt.

Als je nu vraagt of ik zenuwen heb dan zeg ik: “Ja. Ja, ook ik heb een beetje zenuwen, ook wel kriebels genoemd.“ Deze kriebels worden gevoed door de vragen: “Heb ik er alles aan gedaan?” of “Ben ik er klaar voor?”. Ik kan als enige antwoord geven hierop, al twijfel ik door alle Facebook meldingen van lopers die de 30+ km aan elkaar rijgen.
Voor nu laat ik de spanning los, beschouw het evenement van 9 april als een lange duurloop training, want daar had ik geen kriebels bij. Volgende week zondag ben ik zenuwachtig, heb ik slecht geslapen en pijn in mijn buik. Dan trek ik mij terug of word dan hyperactief.

Eenmaal over de finish gekomen zal die buikpijn verdwenen zijn, die heeft zich verspreidt over mijn hele lichaam. En de hyperactiviteit…… die heb ik uitgesmeerd over 42 km en een klein stukje. Met als ultieme beloning een hele mooie blinkende medaille.

Maar zover is het nog niet. Nog een klein weekje te gaan voor het zover is. Eerst deze week doorkomen, mijn nummer halen en de Expo afstruinen.

Zie jullie vrijdag namiddag of misschien wel zaterdag in de ochtend.

Sportgroetjes en keep on running, BOX

Jeroen

Marathon Expo

De dagen voor voordat de marathon gelopen wordt in mijn mooie stad, is er de Marathon Expo. De beurs waar je naast je nummer, ook tientallen stands met loopartikelen kunt vinden. En daar heb je mij op de vrijdag aan kunnen treffen op de SPIbelt stand. Hier heb ik je mijn ervaring kunnen geven en aanbeveling kunnen doen. Het was een voorrecht om daar als ambassadeur de SPIbelt aan te bevelen, wat overigens niet moeilijk was na 3 jaar van intensief gebruik.

Post Marathon

En dan heb je het erop zitten, dat hele fijne pleuris end…. Het was een mooie sportdag zou ik in het verleden gezegd hebben. En dan heb je het ook gelijk gehad. Het weerspiegelt mijn gevoel en mijn vertegenwoordigt de prestatie. Meer kan ik er niet van maken. Nou ja, meer niet? Jawel hoor…. Het was een onvergetelijke dag. Beetje fris in de ochtend en voor mij jammer genoeg snel warmer wordend. Samen met mijn vader ging ik op pad voor mijn 8^e medaille van Rotterdam. We vertrokken in de eerste wave vak en liepen zeer vlak. Omdat ik wist dat het warm ging worden had ik naast mijn SPIbelt, met 6 gelletjes eraan, ook maar mijn trainingsfles belt om. Drinken was het devies en als het even kan, doe je dat voordat de dorst toe treed.

Maar goed, zoals ik zei het ging lekker en met een gemiddelde van ongeveer 5:11 min/km passeerden wij de halve marathon registratie in 1:50:12. Exact dezelfde tijd die ik in maart bij de CPC halve marathon in Den Haag gelopen had. We gingen dus lekker en het tempo kon ik nog wel volhouden, voor welgeteld 3 km nog. Toen sloeg de warmte langzaam toe en ging de km tijd rap omhoog. En rond de 30 km stond ik heel even met kramp in mijn buikspieren dubbelgevouwen. Ik wist mij te herpakken. Gooide de tijddoelstelling overboord en ging verder voor de medaille. Uitlopen is wat ik wilde. Die tien finishes zouden haalbaar moeten zijn.

Het werd een gevecht, en hoe verder ik kwam hoe meer ik wandelde en niet rende. Die man met de hamer heb ik met open armen ontvangen en bezig gehouden om zo enkele lopers vrij uit te laten gaan.
In het tweede deel heb ik zeker 30 minuten langer gelopen dan in het eerste deel, hier viel dus nog veel winst te maken. En met een uiteindelijke finishtijd van 4:09:17 heb ik mijn klok gestopt. Om vervolgens mijn 8^e medaille op te halen.
Vrienden van de Ambulance dienst hebben mij verteld dat deze editie de op een na zwaarste editie moet zijn geweest gezien de temperatuur slachtoffers, uitvallers en uitdrogingen. Alleen 2007, het jaar dat de marathon afgelast werd door de hitte, was erger om te lopen. En laat ik die nu ook uitgelopen hebben, gevolgd door een PR run in 2008. Dat belooft heel veel goeds voor 2018.

8 April, hij staat al weer dik omcirkeld in mijn agenda!!

Nu een week verder. Uitgerust en verkouden kijk ik uit naar mijn volgende evenement genaamd de ROPARUN. Een editie waar er met een team in shifts gelopen wordt om geld in te zamelen voor het goede doel. Voor onbekenden is dit een estafette run tussen Parijs en Rotterdam in het Pinksterweekend.

En tot die tijd…. Kleed ik mij om, doe ik mijn SPIbelt om, trek ik mijn schoenen aan en ga ik gewoon verder met de trainingen.

Sportgroeten,

Jeroen

Ohja, mocht je mij willen steunen bij mijn volgende missie, dat is mogelijk via de donatiesite van mijn team!

De draad weer oppakken

Hardlopen in Monaco

9 April ligt al weer ruim een maand achter ons. Na de marathon van Rotterdam even een verplichte rust periode ingelast om goed te herstellen van de inspanningen. In de tussentijd heb ik ook gelijk even mijn focus op mijn nieuwe baan gelegd. Niet dat er niet meer gelopen is, integendeel. Momenteel sta ik al weer te trappelen om voor het goede doel een mooi eind te gaan lopen rennen om zo met Team Gers! vanuit Parijs in estafette vorm terug te komen lopen naar mijn mooie Rotterdam.

In de voorbereiding naar dit evenement heb ik de gelegenheid gehad om het zakelijk en prive te kunnen combineren. Eind april moest ik nl voor mijn werk naar Monaco toe om mijn nieuwe collega’s te ontmoeten en kennis mee te maken. Dit was niet even een dag op en neer maar gelijk voor een hele week.

Dus wat doe je dan….. Kleding inpakken, loopspullen in de koffer, werkspullen mee en op reis. Het enige dat ik deze keer niet in mijn koffer gedaan was mijn SPIbelt. En nee, vergeten was ik hem echt niet. Deze keer gebruikte ik hem op de heen- en terugweg om mijn telefoon, paspoort en portemonee in te doen. Altijd handig om de belangrijkste spullen niet in een tas of broekzak mee te hebben. En daarbij zag ik er ook niet gelijk als een echte toerist met zo’n buidelzak uit. Gewoon lekker discreet op pad en genieten van de reis en het verblijf daar.

De dagen op het werk gingen snel voorbij en om de dag heb ik mijn running outfit aangetrokken om daar in Monaco en omstreken heerlijk te gaan lopen rennen. SPIbelt om, telefoon erin (met daaarbij mijn ICD ID kaart) en de kamersleutel erbij en lopen maar. Zalig gevoel is dat om ook in het buitenland te kunnen lopen rennen en de belangrijkste spullen mee te hebben. Zou na al die jaar niet meer kunnen bedenken hoe ik anders tijdens het lopen foto’s kon maken van de omgeving en gelijkertijd gerust te zijn. Gerust voor het geval dat mij iets overkomt en de instanties maar moeten raden wie ik ben en waar ik vandaan kom.

Zo’n week gaat best snel voorbij en zijn er veel km gelopen en gewandeld. Bijna alle belangrijke plaatsen van Monaco heb ik gezien en zelfs over het circuit kunnen rennen waar volgende week Max weer nieuwe F1 kampioenschapspunten halen mag.

Doordat een SPIbelt niet alleen gebruikt hoeft teworden tijdens het sporten maar ook in de dagelijkse ritme gebruikt kan worden, heb ik mijn SPIbelt eens op een andere manier gebruikt dan alleen voor het hardlopen. In de komende vakantie(s) zal ik zeker weer mijn SPIbelt meenemen c.q. inpakken, ook als ik niet ga hardlopen.

En nu dan op naar mijn volgende uitdaging. Over twee weken die emotionele maar o zo mooie missie vanuit Parijs. Samen met 7 andere lopers in estafette vorm terug naar Rotterdam rennen. Een missie voor een mooi doel met een schitterende motto: “Leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven!”

Live long and prosper! Carpe diem  En tot de volgende keer als ik weer voorbij kom rennen.

Jeroen

De Frankfurt marathon!

En dan heb je alles gedaan in het eerste helft van dit jaar wat er op de planning stond. De grote evenementen Marathon van Rotterdam als ook de Roparun zijn geweest. Alles dat er voor in het teken heeft gestaan valt weg en er ontstaat de welbekende en misschien wel beruchte runnersdip. “Wat moet ik nu?” of

“Waar ga ik nu voor lope te lope?”

Het heeft even geduurd maar de draad wordt weer opgepakt en nieuwe doelen zijn in de maak. Ik moest daarbij ook eerst van mijn lichte blessure af komen. Een marathon en Roparun gaan immers niet in de koude kleren zitten. Daarbij moet er naast de inspanningen ook gerust worden. Niet dat ik stil heb gestaan de afgelopen periode, integendeel! De schoenen zijn gewoon aangetrokken en hebben mij mee naar buiten genomen. Daarbij uiteraard vergezeld van mijn SPIbelt om de benodigde spullen als sleutels en telefoon bij mij te hebben. De laatste weken heb ik daar zelfs mijn zonnebrand in gedaan want met het mooie weer moet er wel gesmeerd worden. Trainingen zijn gewoon gegeven en gevolgd. Zelfs een 3km testloop volbracht in een respectabele tijd.
Zoals gezegd het is weer tijd om nieuwe doelen te gaan stellen en de draad weer op te pakken. Na zoeken op het internet en daarbij verhalen van loopevenementen mee genomen heb ik mij laten verleiden om eind oktober de Marathon van Frankfurt te gaan lopen rennen. Vrijdag heb ik mij hiervoor ingeschreven en er is geen weg terug. Schema technisch moet dit te doen zijn, op het moment van schrijven zijn er nog 4 maanden te gaan voordat ik aan de start zal staan. Dit grote doel vergt dan ook een goed trainingsschema met daarin opgenomen tussen doelen. Enkele tussen doelen die ik op zal nemen zijn:

Wedstrijdschema

– Oostland halve marathon (3-9)
– Maasstadloop (17 -9)
– Vredesloop (24-9)
– Amsterdam halve marathon (15-10)
– Frankfurt marathon (29-10)

Tja en dan moet er een begin gemaakt worden. Een begin waarin er regelmatig een training gedaan zal worden. Voordeel in deze is, dat ik vanaf mijn werk de trainingen kan doen. Gewoon vroeg naar het werk gaan en dan vervolgens rennend terug naar huis of andersom. Het geheel afhankelijk van het weer en met name de temperatuur. Zomer is al volop bezig deur en zeg nu zelf, wat is nu heerlijker dan in de vroege ochtend lekker sportief de dag te beginnen. Wij hardlopers zeggen niet voor niets “Eat, sleep, run, repeat!”.

Zondag maar gelijk daad bij woord gevoegd. In de ochtend mijn hardloopschoenen onder gebonden, ingesmeerd om niet te verbranden en SPIbelt omgedaan voor een duurloop training. Vanaf de vereniging ging er een kleine groep op pad voor hun duurtraining van 14km of 20 km. De 20 km groep zijn de Amsterdam/Eindhoven marathon deelnemers en de overige lopers gaan voor de Halve van Oostland. De zon scheen, en met een verkoelende wind was het weer heerlijk lopen. Ondanks ik mijn runnerslow de nek omgedraaid had zou ik kijken hoe het ging en daar mijn afstand op afstemmen. Ik had immers niet veel gedaan de afgelopen weken. Het ging lekker en vanaf het vertrek gaf ik het tempo aan. Opdracht was niet sneller te gaan dan 6:15 min/km. (Voor de snelheid lezers is dit 9,7km/u.)
En ben uit gekomen op 6:22 min/km. Na 22 km was de groep terug op het vertrekpunt. De training viel niet tegen en ik kan terug kijken op een geslaagde start.

Het schema is opgestart en vanaf nu zal er weer met vaste regelmaat gelopen gaan worden. De start was goed, en zo gaan we de komende weken verder. En als ik op vakantie ben dan gaan mijn schoenen, hardloop kleding, Garmin horloge en SPIbelt ook gewoon mee. En als ik dan niet gaat lopen rennen dan zal mijn SPIbelt gebruikt worden om mijn spullen bij mij te hebben indien nodig.

Dit was het voor nu weer. Vergeet niet ‘Life Runs On’ en heerlijk genieten!
Jeroen

Nieuwe Jaar, nieuwe doelen

Jullie hebben al een tijd niets meer van mij vernomen en het klopt, het is een tijdje stil geweest van mijn kant. Maar ik moet zeggen dat ik in de tussentijd niet stil gezeten heb. Integendeel de donderdag en zaterdag trainingen gingen gewoon door, net als de Rotterdam Running Crew runs.
Het laatste grote evenement waaraan ik deelgenomen heb is op 29 oktober geweest. Dit was de Frankfurt Marathon waar ik samen met mijn Global Hero maatje Carolin gelopen heb. Ondanks de minimale voorbereiding op deze marathon ben ik toch nog uit gekomen op 4h23.